1. Aangenomen wordt, van het eerste woord tot en met het laatste,
dat gelovige lezers overgaan van dood naar in het leven,
ze ontvangen goddelijke gave van een geestelijke “begrip”,

afgezien van die, die zegt; 'alles wat er is geschreven, is nutteloos'.

We moeten in staat zijn om te zeggen:
“Doch wij weten,
 * dat de Zoon van God komt gekomen is, en heeft ons het verstand gegeven,
 * opdat wij de Waarachtige kennen; en
 * wij zijn in den Waarachtige, [namelijk] in Zijn Zoon Jezus Christus.
  Deze is de waarachtige God, en het eeuwige Leven”. (1 Joh 5:20)

Dit is niet gemaakt om ongelovigen te overtuigen,
maar hoe God in ons kan overheersen tot goede werken daartoe.

Niet ter verdediging van de Bijbel,
want deze heeft geen behoefte aan een verdediging van wie dan ook,
maar het is juist ons eigen 'schild(Ps 91:4)' en een 'zwaard(Ef 6:17)',
zonder welke we weerloos zijn.

Maar juist voor mensen die vrije tijd besteden met God, diegene die kan
“zitten aan de voeten van de Heer en Zijn Woord te horen”. (Luk 10:38).

Anderen worden “in beslag genomen door het vele bedienen”.
Zij willen met behoeften worden bezet uit hun zelf:
- als zondaars in beslag genomen door hun zonden, of
- als boetelingen met hun berouw, of
- als gelovigen met hun geloof, of
- als heiligen met hun heiligheid.

Tenzij en totdat ''we weten'' dat onze volmaaktheid is in Christus (Kol 2:10),
en ''geloven God'' toen Hij verklaarde dat: (Kol 1:12)
“Die ons bekwaam gemaakt heeft, om deel [te hebben in de erve] van het lot der heiligen in het licht” ,
zullen wij komen in een gesteldheid van geweten, hart en leven
en niet achterlaten tijd te besteden met God. (Kol 3:1)

Net als David toen hij 'zat in zijn huis' en bezig was met wat hij voor de Heer zou doen.
Want, niet totdat we geleerd hebben wat de Heer
heeft gedaan en besloten had voor ons te doen,
kunnen we net als David, naar binnen te gaan en zitten voor de Heer (2 Sam 7:1,18).

en net als David onderwezen was zodat hij uitriep:
“Wie ben ik, Heere God, dat Gij mij tot hiertoe gebracht hebt?”

2. Het Woord van God is het voedsel van de nieuwe mens, niets anders kan het bijstaan.
Net zoals het is met ons fysieke leven;
het kan zichzelf niet in stand houden, haar voeding moet van buitenaf komen;
zo ook met het geestelijk leven, die voeding moet ook van buiten komen.

deze kunnen prikkelen, waarschuwen of ons interesseren,
maar ze kunnen ons niet voeden, noch ons laten groeien in het (geestelijke) leven.

want, zoals voedsel moet worden gegeten en verteerd worden,
zodat het
- deel van ons gaat worden,
- in ons gaat leven en
- ons onze kracht geeft en
- ons laat groeien (wassen),
zo is het ook met “het Brood des levens”. (Joh 6:48)

3. Leren van Gods Woord (de Bijbel) moet uiteindelijk individueel zijn.
Net als bij het gewone lichamelijke voedsel:
- anderen mogen het eten bereiden en het op verschillende manieren serveren:
- ze kunnen het op verschillende wijze koken;
- ze kunnen “gemaakte gerechten” presenteren, of voor kauwen!
- ze kunnen het snijden, bewerken, en zelfs in de mond geven, als bij baby’s;

maar meer niet!

- ze kunnen het niet eten, verteren of assimileren voor ons;

hetzelfde is het met het geestelijke voedsel, het Woord van God.

Niettegenstaande bij alles wat gepubliceerd is, de grote noodzaak blijft:
Bezig zijn met de Woorden Gods moet intens persoonlijk en individueel zijn.

Een ieder moet voor zichzelf acht slaan op elke verwijzing;
- woorden navorsen doormiddel van Schriftplaatsen waarin deze gegeven worden;
- hun gewoonten overwegen;
- zoeken van- en lezen in de context;
- lijstjes en reeksen maken en
- conclusies maken voor zichzelf.

Conclusie: Zo kan een ieder zich voeden met het Woord,
en zo worden (op)gevoed,
en zo wordt men sterk en groeit daardoor.

Dan zal de mens in staat zijn om te zeggen met Jeremia (15:16)

“Als Uw woorden gevonden zijn, zo heb ik ze opgegeten, en
Uw woord is mij geweest tot vreugde en tot blijdschap mijns harten;
want ik ben naar Uw Naam genoemd, o HEERE, God der heirscharen!”
 

E.W. Bullinger, 1916